راهنمای انتخاب فیوز مناسب برای ساختمان

اگرچه ویژگی‌ها و عملکردها بیشترین توجه را برای محصولات الکترونیکی جدید، اعم از مصرف‌کننده، صنعتی یا پزشکی به خود جلب می‌کنند، اما قابلیت اطمینان این محصولات به محافظت از سیستم‌های قدرت در برابر رویدادهای اضافه جریان بستگی دارد. تهدیدات داخلی، خارجی و مزاحم می‌توانند بر قابلیت اطمینان مدار و سیستم تأثیر بگذارند. با انتخاب صحیح فیوز، می‌توان خطرات و خرابی‌ها را به حداقل رساند و به این ترتیب یک محصول الکترونیکی قادر خواهد بود مزیت رقابتی خود را حفظ کند.

روش انتخاب فیوز برای ساختمان

فیوزها دستگاه‌هایی هستند که در برابر جریان بیش از حد از سیستم‌ها و تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی محافظت می‌کنند. این فیوزها با ذوب شدن و باز کردن مدار، از ایجاد آسیب یا آتش‌سوزی ناشی از جریان بیش از حد جلوگیری می‌کنند. فیوزها دو هدف اصلی دارند:

1. محافظت از قطعات، تجهیزات و افراد در برابر خطرات آتش‌سوزی و برق‌گرفتگی.

2. جداسازی سیستم‌های فرعی از سیستم اصلی.

کار فیوز زمانی آغاز می‌شود که جریان مدار به حدی زیاد باشد که المنت فیوز را گرم کند و باعث ذوب شدن آن شود. هنگامی که ذوب آغاز می‌شود، شکافی ایجاد می‌شود که جریان در آن قوس خواهد خورد. این فرآیند ادامه می‌یابد تا زمانی که شکاف برای حفظ قوس، بیش از حد باز شود. در این مرحله، جریان متوقف شده و رویداد اضافه جریان پاک می‌شود و مدار باز می‌شود تا سیستم ایمن بماند.

نوع رویداد اضافه جریان

⚡ اضافه بار: این رویداد زمانی رخ می‌دهد که جریان فراتر از ظرفیت طراحی شده مدار کشیده شود، بدون اینکه اتصال کوتاه یا جریان خطا ایجاد شود.

⚡ اتصال کوتاه یا جریان خطا: این رویداد زمانی اتفاق می‌افتد که اتصال غیرعادی در مدار باعث عبور جریان بسیار بالا می‌شود.

عملکرد فیوزها

🔒 بدون توجه به نوع رویداد اضافه جریان، فیوزها به عنوان "ضعیف‌ترین پیوند" در مدار طراحی و مشخص می‌شوند. این دستگاه‌های کارکرد حرارتی معمولاً از یک سیم فلزی یا عنصر نواری در ساخت خود استفاده می‌کنند که در هنگام عبور جریان بیش از حد، ذوب می‌شود و مدار را از اضافه بار یا اتصال کوتاه محافظت می‌کند.

فیوز چیست؟

⚡ فیوز وسیله‌ای الکتریکی، الکترونیکی یا مکانیکی است که برای محافظت از مدارها در برابر جریان بیش از حد و اضافه بار طراحی شده و اطمینان می‌دهد که مدارها از آسیب‌های احتمالی محافظت شوند. فیوز الکتریکی توسط توماس آلوا ادیسون در سال 1890 اختراع شد و از آن زمان تا کنون به عنوان یکی از ابزارهای اصلی ایمنی در مدارها به کار گرفته می‌شود. فیوزها انواع مختلفی دارند، اما عملکرد همه آن‌ها یکسان است: در صورت عبور جریان بیش از حد از مدار، فیوز می‌سوزد و مدار را از آسیب‌ دیدن بیشتر محافظت می‌کند.

ویژگی‌های فیوز

انواع مختلف فیوزها را می‌توان بر اساس ویژگی‌های زیر دسته‌بندی کرد:

⚡ رتبه‌بندی فعلی و ظرفیت حمل جریان فیوز: نشان‌دهنده حداکثر جریان مجاز است که فیوز قادر به تحمل آن بدون ذوب شدن یا قطع شدن مدار است.

⚡ رتبه‌بندی ولتاژ فیوز: مشخص می‌کند که فیوز در کدام ولتاژ می‌تواند به‌طور ایمن عمل کند و از مدار محافظت نماید.

⚡ ظرفیت شکستن فیوز: حداکثر جریان کوتاه مدت (اضافه جریان) است که فیوز قادر به قطع آن بدون آسیب دیدن یا شکست می‌باشد.

⚡ مقدار فیوز: معیاری است برای توانایی فیوز در جذب انرژی اضافی ناشی از اضافه جریان. این مقدار بیان می‌کند که چقدر انرژی می‌تواند قبل از ذوب شدن یا قطع فیوز ذخیره شود.

⚡ ویژگی پاسخگویی: زمان واکنش فیوز به اضافه جریان را مشخص می‌کند و نشان می‌دهد که فیوز چقدر سریع به تغییرات جریان پاسخ می‌دهد.

⚡ ولتاژ نامی فیوز: ولتاژی است که فیوز به‌طور معمول در آن ولتاژ به درستی کار می‌کند و مدار را از جریان بیش از حد محافظت می‌کند.

⚡ اندازه بسته‌بندی: به ابعاد فیزیکی فیوز اشاره دارد که برای نصب در مدارهای مختلف باید مناسب باشد.

انواع فیوز برق ساختمان

انواع مختلفی از فیوزها در بازار موجود است که می‌توانند بر اساس ویژگی‌های مختلف دسته‌بندی شوند. یکی از راه‌های دسته‌بندی فیوزها بر اساس نوع ولتاژ تغذیه ورودی است که فیوزها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

فیوزهای AC

فیوزهای AC برای سیستم‌های جریان متناوب (AC) طراحی شده‌اند. در این سیستم‌ها، ولتاژ با فرکانس 50 یا 60 هرتز در هر ثانیه تغییر می‌کند و دامنه خود را از صفر تا حداکثر تغییر می‌دهد. این تغییرات در ولتاژ باعث می‌شود که قوس تولید شده به راحتی خاموش شود. بنابراین، فیوزهای AC معمولاً کوچک‌تر از فیوزهای DC هستند.

فیوزهای DC

در سیستم‌های جریان مستقیم (DC)، وقتی که جریان از حد مجاز عبور می‌کند، سیم فلزی فیوز به دلیل گرمای تولید شده ذوب می‌شود و قوس تولید می‌شود. در این سیستم‌ها، خاموش کردن قوس دشوارتر است زیرا در DC مقدار ولتاژ ثابت است و تغییر نمی‌کند. برای کاهش قوس و خاموش کردن سریع آن، فیوزهای DC معمولاً کمی بزرگ‌تر از فیوزهای AC هستند تا فاصله بین الکترودها بیشتر شود و از ایجاد قوس جلوگیری شود.

تفاوت بین فیوزهای AC و DC

در سیستم‌های AC، به دلیل تغییرات مکرر ولتاژ، فیوزها می‌توانند به راحتی قوس را قطع کنند. در حالی که در سیستم‌های DC، به دلیل ثابت بودن ولتاژ، فیوز باید با طراحی خاصی برای کاهش قوس و محافظت از سیستم طراحی شود.

اضافه جریان چیست؟

جریان اضافه وضعیتی است که در یک مدار الکتریکی زمانی رخ می‌دهد که جریان بار عادی از حد مجاز خود تجاوز کند. این حالت می‌تواند ناشی از دو عامل اصلی باشد: اضافه بار و اتصال کوتاه. در چنین شرایطی، ابزارهایی مانند فیوزها و مدار شکن‌ها نقش حیاتی در محافظت از تجهیزات و پرسنل دارند تا از آسیب‌ها و خرابی‌های احتمالی جلوگیری کنند.

اتصال کوتاه

اتصال کوتاه یکی از انواع اضافه جریان است که در آن یک مسیر مدار غیرعادی با مقاومت کم وارد مدار می‌شود. این مسیر کم‌مقاومت، بار معمولی مدار را دور می‌زند و می‌تواند منجر به جریان‌های بسیار بالا شود، که در برخی شرایط ممکن است تا 1000 برابر جریان عادی برسد. در شرایط عادی، یک مدار معمولی طبق قانون اهم می‌تواند به صورت زیر توصیف شود:

• I جریان

• V ولتاژ

• R مقاومت مدار

در صورت اتصال کوتاه، مقاومت مسیر کم شده و جریان به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد، که این امر می‌تواند به آسیب شدید به تجهیزات و قطعات مدار منجر شود.

هنگامی که یک اتصال کوتاه رخ می‌دهد، یک مسیر غیرعادی با مقاومت کم در مدار ایجاد می‌شود که باعث کاهش مقاومت و در نتیجه افزایش جریان در مدار می‌گردد. در این شرایط، جریان در هنگام اتصال کوتاه می‌تواند از 1000 برابر جریان معمولی مدار تجاوز کند، که این امر می‌تواند به تجهیزات و مدار آسیب جدی وارد کند. در زیر، نمودار مدار اتصال کوتاه نشان داده شده است که نشان می‌دهد چگونه اتصال کوتاه باعث عبور جریان بسیار بالا از مدار می‌شود:

این نوع جریان‌های اضافی می‌توانند منجر به خرابی تجهیزات، آتش‌سوزی یا نقص در عملکرد سیستم شوند. برای جلوگیری از این وضعیت، استفاده از فیوزها و مدار شکن‌ها ضروری است تا از مدار در برابر این خطرات محافظت شود.

اضافه بار

اضافه بار یک وضعیت اضافه جریان است که در آن جریان از ظرفیت بار کامل معمول مدار بیشتر می‌شود، اما در این حالت اتصال کوتاه یا خطای مدار وجود ندارد. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که جریان مدار بیشتر از مقدار طراحی شده باشد، بدون اینکه مشکل خاصی در مدار پیش آید. وضعیت اضافه بار ممکن است به صورت موقتی (که به آن جریان‌های در جریان نیز گفته می‌شود) اتفاق بیفتد، مانند زمانی که یک مدار برای اولین بار راه‌اندازی می‌شود، به ویژه هنگام شارژ خازن یا راه‌اندازی موتور. این نوع اضافه بار معمولاً موقت بوده و به طور طبیعی پس از مدتی به حالت عادی باز می‌گردد.

در این شرایط، فیوزها یا مدار شکن‌ها نقش مهمی در محافظت از سیستم دارند و برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر باید به‌سرعت وارد عمل شوند.

نحوه انتخاب فیوز مناسب برای ساختمان

برای انتخاب فیوز مناسب برای ساختمان، لازم است که به سوالات زیر پاسخ داده شود تا فیوز به درستی برای مدار انتخاب گردد:

⚡ جریان عملیاتی معمولی مدار چقدر است؟

ابتدا باید جریان حالت پایدار مدار را در دمای محیط 25 درجه سانتیگراد (68 درجه فارنهایت) محاسبه کنید. این جریان باید به‌طور دقیق تعیین شود زیرا فیوز باید بر اساس این مقدار انتخاب شود. برای تعیین آمپراژ فیوز مناسب، باید مقدار جریان معمولی را در 135٪ ضرب کنید و به اندازه استاندارد بعدی برسید. به عنوان مثال، اگر جریان حالت پایدار مدار 10 آمپر باشد، باید یک فیوز 15 آمپر انتخاب کنید (چون 10 آمپر × 135٪ = 13.5 آمپر که به نزدیک‌ترین مقدار استاندارد، یعنی 15 آمپر، می‌رسد). اگر فیوز در محیط‌های با دمای بالا یا پایین استفاده می‌شود، باید این آمپراژ به‌طور قابل توجهی تغییر کند تا به دمای محیطی واکنش نشان دهد.

⚡ مقدار ولتاژ چقدر است؟

ولتاژ فیوز باید همیشه بالاتر از ولتاژ مدار باشد که از آن محافظت می‌کند. به عبارت دیگر، برای مثال اگر ولتاژ مدار شما 24 ولت باشد، باید ولتاژ فیوز بالاتر از 24 ولت انتخاب شود. این یعنی فیوز شما می‌تواند از مدار در برابر نوسانات ولتاژ محافظت کند و از آسیب‌های ناشی از جریان‌های اضافی جلوگیری کند. برای سیستم‌های صنعتی یا تجهیزات خاص، باید ولتاژ فیوز مطابق با ولتاژ نامی مدار انتخاب شود.

⚡ مدار AC است یا DC؟

یکی از نکات مهم در انتخاب فیوز، توجه به نوع مدار است. در مدارهای AC (جریان متناوب) و مدارهای DC (جریان مستقیم) فیوزها به دلیل ویژگی‌های متفاوت این دو نوع جریان، باید متفاوت انتخاب شوند. در مدار AC، به دلیل تغییرات منظم ولتاژ و جریان، فیوز به راحتی قادر به خاموش کردن قوس‌های الکتریکی است. در حالی که در مدارهای DC، به دلیل ثابت بودن ولتاژ، خاموش کردن قوس بسیار دشوارتر است، بنابراین فیوزهای DC معمولاً طراحی ویژه‌ای دارند تا به این مشکل رسیدگی کنند. این تفاوت‌های اساسی می‌تواند بر انتخاب فیوز تأثیر بگذارد.

⚡ دمای محیط کار چقدر است؟

دمای محیطی که فیوز در آن نصب می‌شود نقش کلیدی در عملکرد صحیح آن دارد. معمولاً فیوزها در شرایط آزمایشگاهی و در دمای 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) آزمایش می‌شوند. اما در شرایط دنیای واقعی ممکن است دمای محیطی متفاوت باشد. اگر فیوز در دمای بالاتر از 25 درجه سانتیگراد قرار گیرد، باید آمپراژ فیوز افزایش یابد تا دماهای بالاتر جبران شود. در مقابل، اگر فیوز در دمای پایین‌تری نصب شود، باید آمپراژ آن کاهش یابد. این تغییرات باید با دقت محاسبه و تنظیم شود تا فیوز به درستی عمل کند.

⚡ جریان اتصال کوتاه موجود چقدر است؟

جریان اتصال کوتاه موجود یکی از مهم‌ترین عواملی است که باید در انتخاب فیوز مد نظر قرار گیرد. این مقدار، نشان‌دهنده حداکثر جریان احتمالی است که می‌تواند در صورت وقوع اتصال کوتاه از منبع تغذیه به مدار وارد شود. محاسبه دقیق این جریان نیازمند بررسی‌های فنی است و به عواملی چون مقاومت سیم کشی، مقاومت داخلی تجهیزات و منبع تغذیه بستگی دارد. این اطلاعات بسیار مهم است زیرا فیوز باید قادر به قطع جریان‌های اضافی اتصال کوتاه در سریع‌ترین زمان ممکن باشد تا از آسیب به تجهیزات و خطرات احتمالی جلوگیری کند.

⚡ آیا دستگاه محافظ برای حفاظت از اتصال کوتاه، حفاظت بیش از حد بار یا هر دو استفاده می‌شود؟

فیوزها می‌توانند برای محافظت از اتصال کوتاه یا اضافه بار طراحی شوند، یا حتی برخی فیوزها هر دو نوع حفاظت را ارائه می‌دهند. اگر فیوز یا مدار شکن برای اتصال کوتاه استفاده شود، باید در زمان کمتر از 4 میلی‌ثانیه جریان اضافی را قطع کند تا از آسیب به سیستم جلوگیری شود. در مقابل، اگر فیوز فقط برای حفاظت از اضافه بار استفاده شود، می‌تواند چند ثانیه یا حتی چند دقیقه برای قطع جریان اضافی زمان داشته باشد. بنابراین انتخاب فیوز مناسب بسته به نوع کاربرد سیستم و میزان نیاز به حفاظت تغییر خواهد کرد.

این مراحل و نکات مهم در انتخاب فیوز مناسب، به شما کمک می‌کند تا از ایمنی سیستم‌های الکتریکی خود اطمینان حاصل کنید و از خرابی تجهیزات یا خطرات احتمالی ناشی از جریان‌های اضافی جلوگیری کنید.

انواع فیوز مینیاتوری بر اساس تعداد پل

فیوزهای مینیاتوری بر اساس تعداد پل‌ها به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند:

• فیوز تک پل: برای برق تک فاز.

• فیوز دو پل: برای اتصال به سیم فاز و نول.

• فیوز سه پل: برای برق سه فاز بدون سیم نول.

• فیوز سه پل نول‌دار: برای برق سه فاز با سیم نول.

• فیوز چهار پل: مشابه سه پل نول‌دار، با پل اضافی برای حفاظت از نول.

از فیوزهای تیپ B و C می‌توان برای سیستم‌های تک فاز و سه فاز در ساختمان‌های مسکونی و اداری استفاده کرد.

نکات مهم در انتخاب فیوز برق ساختمان

برای انتخاب فیوز مناسب برای سیستم‌های برق ساختمان، رعایت نکات زیر ضروری است:

• انتخاب فیوز مناسب بر اساس کاربرد: برای مصارف خانگی مانند سیستم‌های روشنایی و پریزها، فیوزهای مینیاتوری (MCB) مناسب هستند، چرا که سریعاً در برابر اضافه بار یا اتصال کوتاه واکنش نشان می‌دهند. برای محیط‌های صنعتی و تجهیزات سنگین، فیوزهای تیغه‌ای و فشنگی انتخاب بهتری هستند.

• انتخاب جریان مناسب: فیوزها باید مطابق با جریان مدار انتخاب شوند. فیوزهایی که خیلی ضعیف یا خیلی قوی هستند، ممکن است یا مدار را بی‌دلیل قطع کنند یا محافظت کافی نداشته باشند.

• توجه به نوع بار: برای دستگاه‌هایی که هنگام راه‌اندازی جریان بیشتری مصرف می‌کنند، مانند پمپ‌ها یا کولرها، فیوزهای مینیاتوری نوع C یا D مناسب‌تر هستند. در حالی که فیوزهای مینیاتوری نوع B برای مصارف خانگی و روشنایی بهترین گزینه هستند.

• قابلیت بازنشانی: فیوزهای مینیاتوری قابل بازنشانی هستند و پس از قطع مدار، دوباره قابل استفاده هستند. اما فیوزهای فشنگی و تیغه‌ای یک‌بار مصرف بوده و پس از سوختن باید تعویض شوند.

• نصب درست: نصب صحیح فیوز و اطمینان از اتصالات محکم آن از اهمیت زیادی برخوردار است.

فیوزها اجزای حیاتی سیستم‌های الکتریکی هستند که از مدارها در برابر جریان بیش از حد محافظت می‌کنند و از آتش‌سوزی و آسیب‌های جدی به تجهیزات جلوگیری می‌نمایند. در این مقاله، انواع فیوز برق ساختمان و کاربردهای مختلف آن‌ها بررسی شد.

ظرفیت فیوزهای برق خانگی

در سیستم برق خانگی، انتخاب ظرفیت فیوزها به دقت و متناسب با نیازهای مختلف خانه ضروری است تا ایمنی و عملکرد سیستم بهینه باشد. هر فیوز باید طبق نیاز خاص مدارهای مختلف تنظیم شود تا از جریان بیش از حد جلوگیری کرده و ایمنی تجهیزات الکتریکی را تضمین کند.

• فیوزهای روشنایی: ظرفیت معمول برای فیوزهای روشنایی ۱۰ آمپر است. این مقدار برای تأمین ایمنی مدارهای روشنایی خانگی مناسب است و از اضافه بار جلوگیری می‌کند. فیوز ۱۰ آمپر در مدارهای روشنایی معمولاً برای چراغ‌ها، لامپ‌های کم مصرف و سیستم‌های نورپردازی در نظر گرفته می‌شود تا جریان متناوب بدون ایجاد خطر عبور کند.

• فیوزهای پریز: برای پریزهای برق که به وسایل برقی مانند تلویزیون، کامپیوتر و لوازم خانگی سبک متصل می‌شوند، از فیوزهای ۱۶ آمپر استفاده می‌شود. این فیوزها برای تأمین توان مصرفی وسایل الکتریکی متوسط و سبک‌تر، مانند میکروویو یا یخچال‌های کوچک، مناسب هستند و به محافظت از اتصالات برق کمک می‌کنند.

• فیوز کولر گازی و دستگاه‌های سنگین: برای کولرهای گازی و سایر دستگاه‌های برقی سنگین، ظرفیت فیوز معمولاً ۲۰ آمپر است. این فیوز برای تأمین جریان مورد نیاز تجهیزات سنگین، که در زمان راه‌اندازی و کار به جریان بالاتری نیاز دارند، طراحی شده است. فیوز ۲۰ آمپر به‌طور ویژه برای جلوگیری از اضافه بار و تأمین نیازهای بالای مصرفی در سیستم‌های تهویه مطبوع و سایر دستگاه‌های پرمصرف مناسب است.

• فیوز اصلی خانه: فیوز اصلی خانه، که مسئول محافظت از کل سیستم برق در برابر اضافه بار یا اتصال کوتاه است، معمولاً ۲۰ آمپر انتخاب می‌شود. این فیوز وظیفه دارد تا از مدار اصلی خانه محافظت کند و جریان مناسب را به تمامی بخش‌های خانه هدایت نماید.

• فیوز کنتور برق: فیوز کنتور برق معمولاً ۲۵ آمپر است و به‌عنوان محافظ اصلی سیستم برق خانه عمل می‌کند. این فیوز باید جریان مناسب را برای تمامی تجهیزات الکتریکی خانه فراهم کرده و از بروز آسیب‌های ناشی از اضافه جریان جلوگیری کند. فیوز ۲۵ آمپر به ویژه برای منازل با تعداد زیاد دستگاه‌های برقی یا سیستم‌های پیچیده برق مناسب است.

در نهایت، انتخاب فیوز مناسب برای هر بخش از سیستم برق خانگی نقش کلیدی در ایمنی و عملکرد بهینه سیستم دارد. اطمینان از استفاده از فیوزهای استاندارد و مناسب به کاهش خطرات ناشی از اتصال کوتاه یا اضافه بار و حفظ کارایی تجهیزات برقی کمک می‌کند.

آمپراژ استاندارد فیوز کنتور برق خانگی

آمپراژ فیوز کنتور برق خانگی بسته به نیاز مصرفی و اندازه خانه متفاوت است. برای خانه‌های معمولی با مصرف متوسط، فیوز ۲۵ آمپر معمولاً کافی است و برای تأمین جریان مناسب برای وسایلی مانند یخچال، تلویزیون و روشنایی مناسب است. برای خانه‌های با مصرف برق بالاتر، مانند خانه‌های ویلایی یا ساختمان‌های چند طبقه، توصیه می‌شود که از فیوز ۳۲ آمپر استفاده شود.

محاسبه ولتاژ، جریان و توان: راهنمای استفاده از قانون اهم

برای تعیین الزامات الکتریکی یک وسیله برقی، باید از رابطه ساده بین ولتاژ، جریان و توان استفاده کنیم که طبق قانون اهم به صورت زیر است:

• جریان (آمپر) × ولتاژ (ولت) = توان (وات)

مثال‌ها:

• توان یک مدار ۱۵ آمپری با ولتاژ ۲۲۰ ولت: ۳۳۰۰ وات = 220 × 15

• توان یک مدار ۲۰ آمپری با ولتاژ ۲۲۰ ولت: ۴۴۰۰ وات = 220 × 20

• توان یک مدار ۲۵ آمپری با ولتاژ ۲۴۰ ولت: ۶۰۰۰ وات = 240 × 25

• توان یک مدار ۶۰ آمپری با ولتاژ ۲۴۰ ولت: ۱۴۴۰۰ وات = 240 × 60

با استفاده از قانون اهم می‌توان به سه نتیجه کلیدی رسید:

• توان (وات) = جریان (آمپر) × ولتاژ (ولت)

• جریان (آمپر) = ولتاژ (ولت) / توان (وات)

• ولتاژ (ولت) = جریان (آمپر) / توان (وات)

محاسبه ظرفیت مورد نیاز فیوز مینیاتوری

برای انتخاب سایز مناسب فیوز مینیاتوری، ابتدا باید اطلاعات جریان و ولتاژ دستگاه الکتریکی مورد نظر را به دست آورید. این اطلاعات معمولاً بر روی پلاک دستگاه درج می‌شود و از طریق قانون اهم به راحتی می‌توان حداکثر توان دستگاه را محاسبه کرد. این محاسبه به شما کمک می‌کند تا فیوزی با ظرفیت مناسب برای مدار خود انتخاب کنید.

برای دستگاه‌های گرمایشی مانند بخاری برقی، شومینه برقی و کرسی برقی، معمولاً توان مصرفی دستگاه در حالت‌های مختلف نیز ذکر شده است و این اطلاعات به شما در انتخاب فیوز مناسب کمک می‌کند.

مثال از محاسبه ظرفیت فیوز

برای محاسبه ظرفیت فیوز، فرض کنید سشوار با توان 1500 وات و ولتاژ 220 ولت دارید. با استفاده از قانون اهم:

1500وات÷220ولت≅6.8آمپر

برای سشوار، فیوز 10 آمپری مناسب است که توان آن 2200 وات خواهد بود. اما اگر در حمام از سشوار، خشک‌کن لباس (200 وات) و نورپردازی (100 وات) استفاده کنید، جمع توان آن‌ها 1800 وات است که در محدوده فیوز 10 آمپری قرار می‌گیرد. اما اگر یک اتو موی 1000 وات به این تجهیزات اضافه شود، فیوز 10 آمپری ممکن است باعث اتصال کوتاه شود.

در این شرایط، استفاده از فیوز 15 آمپری با توان 3300 وات می‌تواند مناسب باشد، زیرا توان فیوز 25 درصد بیشتر از مجموع توان دستگاه‌ها است. برقکارها معمولاً فیوز مینیاتوری را با حدود 20 درصد توان اضافی انتخاب می‌کنند تا ایمنی سیستم برق تأمین شود.

دستگاه‌هایی که به فیوز مینیاتوری اختصاصی نیاز دارند

برخی دستگاه‌ها به دلیل مصرف بالای برق، به فیوز مینیاتوری جداگانه و اختصاصی نیاز دارند تا ایمنی سیستم برق تضمین شود. در این موارد توصیه می‌شود که برای هر دستگاه از فیوز مجزا استفاده کنید تا از آسیب به دستگاه‌ها و وسایل برقی دیگر جلوگیری شود. اگر چند دستگاه به یک فیوز مینیاتوری وصل شوند، هر دستگاه تنها بخشی از جریان مربوط به فیوز را استفاده می‌کند. در صورتی که یکی از دستگاه‌ها مصرف برق بیشتری داشته باشد، جریان بیشتری مصرف کرده و ممکن است به خود دستگاه و دیگر تجهیزات آسیب وارد کند.

دستگاه‌هایی که نیاز به فیوز مینیاتوری اختصاصی دارند عبارتند از:

• ماکروویو: این دستگاه می‌تواند توان مصرفی 1200 تا 1500 وات و حتی بیشتر داشته باشد. برای این دستگاه باید از فیوز مینیاتوری 10 آمپر با ولتاژ 220 ولت و توان 2200 وات استفاده کرد.

• فر برقی: این دستگاه معمولاً توان مصرفی آن بین 800 تا 3000 وات است. برای این دستگاه‌ها می‌توان از فیوز مینیاتوری 6 تا 20 آمپر (1320 تا 4400 وات) استفاده کرد.

• ماشین لباسشویی: به دلیل مصرف بالای برق در زمان کار، نیاز به فیوز اختصاصی دارد.

• یخچال و فریزر: برای جلوگیری از مشکلات برق و ایمنی بیشتر، باید از فیوز جداگانه برای این دستگاه‌ها استفاده کرد.

• پکیج برقی: به دلیل توان مصرفی بالا، فیوز مینیاتوری 20 آمپر یا بیشتر برای پکیج برقی ضروری است.

• کولر اصلی منزل و کولر اتاق: برای کولرهایی که توان مصرفی بالا دارند، انتخاب فیوز مناسب با توان مصرفی آن‌ها حیاتی است.

برای مثال، اگر در آشپزخانه از یک فر برقی 1500 واتی همراه با ماکروویو و وسایل روشنایی استفاده کنید، مجموع توان مصرفی به 2700 تا 3000 وات می‌رسد که معادل 13.6 آمپر است. در این حالت، فیوز 10 آمپر کافی نبوده و باید از فیوز با ظرفیت بیشتر استفاده شود. همچنین، اگر از پکیج دیواری 5500 وات با 240 ولت استفاده می‌کنید، با توجه به جریان معادل 22.9 آمپر، باید از فیوز مینیاتوری 30 آمپر استفاده کنید تا 20 درصد بیشتر از توان دستگاه را پوشش دهد.

در نهایت، برای اطمینان از ایمنی و عملکرد بهینه دستگاه‌ها، انتخاب فیوز مینیاتوری مناسب و با ظرفیت مناسب برای هر دستگاه ضروری است.