طراحی سیستم های اعلام حریق ۱

مباني سامانه هاي حفاظت در برابر حريق

• فعاليت هاي شعله ساز مانند جوشکاري لحيم کاري و مانند آن اغلب منشا آتش هستند.
• حريق هاي عمدي متاسفانه بيشترين علت مشترک آتش سوزي هايي است که ريشه فرهنگي دارند و بايد هميشه در طرح هاي حفاظت حريق مورد توجه قرار گيرند.

وقتي كه عامل افروزش به سوخت تماس پيدا ميكند آتش ايجاد و به دنبال آن حريق بدون دود و با رشد آهسته شروع ميشود كه اين وضعيت از چند دقيقه تا چند ساعت مي تواند طول بكشد كه بستگي به نوع سوخت، چيدماني و مقدار اكسيژن در دسترس دارد. در اين دوره گرما افزايش يافته و حجم كم يا متوسطي از دود توليد مي شود. بوي دود اولين آثار دود است كه هميشه شروع آتش را مشخص ميكند و انسان يا سامانه هاي اتوماتيك ميتوانند اولين مراحل كشف حريق را از اين طريق انجام دهند كه اگر در اين مرحله آگاه سازي به موقع براي اطفاء حريق صورت گيرد ميتوان آتش را قبل از اينكه صدمات قابل ملاحظه اي وارد كند مهار كرد. وقتي كه ادامه روند ايجاد حريق به انتهاي مرحله اول رسيد حرارت به اندازه كافي وجود دارد كه شعله هاي آتش شروع شده و هجوم آورند. زماني كه شعله شروع شد حالت نسبتا خفيف حريق ديگر به وضعيت جدي و با رشد سريع شعله و گرما تبديل مي شود و در دقايق اوليه گرماي سقف ميتواند تا بيش از1000 درجه ساانتي گراد افزايش يابد (1800 درجه فارنهايت) اين شعله ميتواند چيزهاي قابل احتراق مجاور را به آتش بكشد و خيلي سريع زندگي افراد درون اطاق را به مخاطره بياندازد. در بين سه تا پنج دقيقه سقف اطاق تبديل به يك كوره مي شود و افزايش درجه حرارت به حدي است كه تمام چيزهاي قابل اشتعال درون اطاق يكباره باهم آتش مي گيرند. در اين زمان محتواي درون اطاق نابود مي شود و بقاي زندگي غير ممكن خواهد شد. توليد دود افزون بر چند صد متر مكعب در دقيقه مي شود و همه جا تيره شده و پرتاب هاي انفجاري رخ مي دهند. در ادامه اگر ساختار ساختمان در برابر گسترش آتش مقاوم باشد آتش بقيه چيزهاي قابل اشتعال را مي سوزاند و خود به خود خاموش مي شود. اما اگر سقف يا ديوار در مقابل حريق استقامت كافي نداشته باشند (درب هاي باز، روزنه در سقف يا ديوار، سازه هاي ضعيف در برابر حريق و...) آتش به قسمت هاي مجاور گسترش ميابد و اگر مهار نشود تمام ساختمان را نابود ميكند .يك مهار به موقع و مؤثرحريق بستگي به خاموش كردن شعله ها قبل يا بلافاصله بعد از توليد آن ميباشد و در غير اين صورت صدمات وارده آنقدر جدي خواهند بود كه نابود كننده و غير قابل جبران باشند. در مراحل اوليه حريق حضور اشخاص با خاموش كننده هاي دستي ميتواند مفيد و مؤثر باشد و چنانچه اطلاع رساني از وقوع آتش ضعيف يا اينكه رشد آتش سريع باشد خاموش كننده هاي دستي فرصت طلبي مرحله اوليه حريق را از دست مي دهند و در اين صورت تنها گروه هاي آتش نشاني با تجهيزات لازم و يا خاموش كننده هاي اتوماتيك موجود در محل شايد مؤثر واقع شوند. لذا طراحي سامانه هاي اعلام حريق بايد براساس ماهيت رفتار فوق الذكر ايجاد و گسترش آتش، و با توجه به اهدا طرح، براي ايجاد يك سامانه كشف و اعلام حريق هرچه مؤثر صورت گيرد. چرا سامانه اعلام حريق مورد نياز است؟ جواب اين سوال در كاربري ملك و ملزومات قانوني وجود دارد. در ساختمانهاي بلند مرتبه و بزرگ وجود اين سامانه ها براي اعلام و آگاهي تمام ساكنين از يك حريق يا وضعيت اضطراري اساسي و لازم است و همچنين سامانه براي يك تخليه منظم و حساب شده بكار گرفته ميشود. سايت هاي بزرگ با گروه حريق داخلي به اين سامانه نياز دارند تا گروه را باخبر كند و آنها را به سمت محل خطر هدايت نمايد. سرمايه ممكن است قابل توجه باشد و نياز به يك سامانه مطمئن اعلام حريق باشد. ساختمان ممكن است براي مدت طولاني خالي بماند و مالكين مايل باشند كه در صورتي كه اتفاق نامطلوبي رخ دهد گروه آتشنشان به طريق مناسب باخبر شوند. سامانه هاي اعلام حريق اغلب براي موارد اضطراري مشابه كشف و اعلام حريق، مانند سيگنال اعلام خطر بمب، بررسي سامانه در مورد مكان يا دستگاه هاي در حالت خطر زياد، اعلام حالت اضطراري و حتي اعلام اتمام كلاس در مدارس ميتوانند بكار روند. بعضي مواقع سامانه اعلام حريق براي جبران كمبودهاي موجود در حفاظت سازه در برابر حريق يا پوشش دادن مخصوص موارد با ارزش، بكار ميرود. از اين رو سامانه اعلام حريق يك شبكه كنترل از كليدهاي اعلام دستي، سنسورهاي خودكار كشف حريق، و تجهيزات اعلام حريق را بر روي فضاي حفاظت شده اعمال ميكند كه براي ساختمان مانند چشم و زبان باشند تا مرتبا ساختمان را بررسي كنند و چنانچه خطر ايجاد حريق بوجود آيد اعلام خطر كنند همانطوري كه اگر ما شعله آتشي ببينيم آنطور عمل ميكنيم. براي به حداقل رساندن خطر حريق و وصدمات آن بر روي كليه مكانها خصوصا آنهايي كه از لحاظ جاني و مالي اهميت خاصي دارند مانند مكانهاي تجمع عمومي و مكانهايي كه اشياء قيمتي و ميراث فرهنگي در آنها نگهداري ميشود بايد برنامه جامع و عملي حفاظت از حريق اجرا شود. محتواي برنامه بايد شامل سعي درپيشگيري ايجاد آتش، بهبود ساختار ساختمان در مقابل حريق، رو شهاي آشكارسازي گسترش حريق، آمادگي پرسنل مخصوص وضعيت اضطراري و تجهيز محل به وسايل مؤثر اطفاء حريق باشد. تمام موارد مذكور براي ايمني از حريق مكان هاي حفاظت شده مهم مي باشند. بسيار مهم است كه اهدا حفاظت مورد نظر در هنگام آتش سوزي مشخص شود و برنامه اي معين گردد كه طبق آن به اين اهدا برسند. بنابراين سؤال اساسي كه بايد توسط مديريت سرمايه جواب داده شود اين است كه بيشترين ابعاد آتش و صدماتي كه محل مورد حفاظت در اثر آتش سوزي مي پذيرد چقدر است؟ با اين اطلاعات حفاظت جهت دار را مي توان اعمال كرد. ديدگاه كليدي حفاظت از حريق اين است كه به روش درست و بجا وضعيت اضطراري گسترش حريق مشخص شود و به ساكنين هشدار داده شود و ارگانهاي وضعيت اضطراري را باخبر سازند. اين نقش يك سامانه كشف واعلام حريق است. براساس دستورالعمل و برنامه كشف و پيشگيري حريق، ساختمان و نوع كاربري، تعداد و گروه ساكنين و اهميت و حساسيت محتوا و ماموريت، سامانه حفاظت ميتواند چندين عمل اساسي را انجام دهد. ابتدا اسبابي را فعال نگه مي دارد(مانند ديتكتورها) كه گسترش آتش را دستي يا با روش خودكار تشخيص دهند. و سپس ساكنين را از وضعيت اضطراري حريق و انجام تخليه ساختمان آگاه ميسازد و ديگر فرستادن پيام اضطراري به مركز آتشنشاني يا هر واحد مسؤل ميباشد همچنين ميتوانند برق را قطع كرده و سامانه هاي اطفاء را بكار اندازند و هر عمل خاص ديگري را كه لازم باشد انجام دهند. اصول طراحي سامانه اعلام حريق اصول كلي طراحي سامانه هاي اعلام حريق و انتخاب سامانه مناسب در استانداردهاي مختلف كم بيش به يك صورت بيان شده است در اسااتاندارد BS5839 كه مبناي بيشتر مطالب اين مبحث مي باشد اصول زير براي انتخاب يك سامانه اعلام حريق به اين صورت مي باشد:

• اهداف حفاظت حريق با توجه به مشخصات ملك مشخص شود و اينكه حفاظت سرمايه و اموال مورد نظر است يا حفاظت جاني و يا هر دو.
• نوع كاربري ساختمان يا ملك مشخص شود و سامانه حفاظت حريق مناسب با كاربري و مشخصات فيزيكي ملك طراحي و انتخاب شود.
• بسيار مفيد است با افراد و مقامهاي مرتبط با حفاظت حريق قبل از هر نوع تصميم گيري تماس حاصل شوند مانند: اداره آتشنشاني منطقه شركت هاي عرضه كننده و اشخاص متخصص سامانه هاي حفاظت حريق و حتي در بعضي مواقع نظرات كارشناسان بيمه بدليل داشتن قرارداد آتي بيمه ميتواند مفيد باشد.

استانداردها و مقررات با توجه به مشخصات و كاربري ملك دسته بندي هاي دقيقي از انواع ساختمان ها بيان مي كنند كه با توجه به آنها شرايط مناسب براي طرح، اجرا و نگهداري سامانه هاي حفاظت حريق معين ميشود. قوانين BS5839 علاوه بر اينها براي محلهاي كار با بيش از 4 نفر ملزم ميكند كه صاحب ملك خطر حريق و صدمات آن را برآورد كند و با محاسبات دقيق از حصول ايمني اطمينان حاصل نمايد) استفاده از روشنايي اضطراري و اعلام حريق قصور در ارزيابي خطر و شرايط  ديگر ايمن سازي در برابر حريق را جبران ميكند (مكان ها و سايتهاي خاص مانند، معادن، مكان هاي ورزشي، ايستگاه هاي زيرزميني راه آهن و كارگاه هاي ساختماني بعلت خطرات بسيار زياد آنها با گزارش هاي مورد قبول كه از طرف مقامهاي رسمي آتشنشاني در آن سايت ها تهيه مي گردد كنترل ميشود.

بعضي از مجوزهاي مكانهاي تفريحي به مجوز قانوني از طرف مقام محلي نياز دارند كه معموالا بوسيله گزارش قابل قبول مقام مجاز در آن محل، كنترل مي شود. در قوانين ECC/654/89 & ECC/39/89 اصول زير براي حصول ايمني در ارتباط با حريق وضع شده است كه بيشتر به محيط هاي كاري مربوط ميشود و محتواي آن نشان از اهميت اين موضوع دارد:

1. تهيه برآورد خطر حريق در محل كار (كليه كاركنان، مردم، افراد ناتوان و با شرايط خاص بايد در نظر گرفته شوند)
2. مشخص كردن وسايل قابل ملاحظه و افراد در خطر (در صورت بيش از 5 نفر كارمند بايد شمارش و ثبت شوند)
3. تهيه و نگهداري اقدامات و پيشگيريهاي احتياطي ازحريق
4. تهيه اطلاعات، دستورالعملها و كنترل هاي مورد نياز
5. معرفي كردن اشخاصي كه در طرح اضطراري متعهد مسئوليت خاص ميباشن.
6. مشاوره با كاركنان درباره افراد معين شده و طرح اضطراري براي پيشگيري بهتر حريق
7. مطلع كردن ديگر ساكنان ساختمان در مورد هر احتمال خطر قابل ملاحظه اي كه سلامتي آنها را تهديد ميكند و همكاري با آنها براي كم كردن و كنترل اين خطرها
8. كسی كه كنترل مكاني بيش از يك محل كار را بعهده دارد و از كاركنان نمي باشد مسئول اجراي قوانين حريق است.
9. بايد وسيله مناسب براي برقراري تماس با سرويسهاي اضطراري تهيه شود.
10. كاركنان بايد با شخص مسئول در جهت رفع خطر آتشسوزي و اثرات آن همكاري كنند. ملزومات: از اول دسامبر 1999 خطر حريق بايد برآورد شده و مكتوبات آن بطور كامل مرتباً بازبيني گردد. دستگاه اجرايي: از وظايف مقامات آتشنشاني اعمال اين قوانين ميباشد. مواردي که در برآورد حريق معين مي گردند:

مشخص كردن خطرهاي موجود

عامل ها و مسبب هاي احتراق

مشخص كردن افراد در خطر حريق

وسايل و راههاي فرار از ساختمان

سامانه هاي اعلام حريق

سامانه هاي اطفاء حريق

مشخص كردن روال معين در هنگام آتشسوزي

مشخص كردن مشكلاتي كه موارد بالا دارند و برنامه هاي رفع آن

قانون 1999 بدليل اهميت و رعايت نكات توصيه شده و براي به حداقل رساندن خطرات ناشي از حريق در محل كار اضافه مي كند كه هر مكاني با تعداد كاركنان 5 نفر يا بيشتر بايد داراي طرح اضطراري و تشخيص خطر حريق مكتوب باشد و در غير اينصورت جرم محسوب مي شود. اداره آتشنشااني منطقه ميتواند ابلاغيه هايي اجباري مكمل را اعلام كرده و از موارد خلاف جلوگيري كند. در صورت وقوع آتش سوزي در ساختمانهاي بدون برآورد خطر حريق مكتوب، مالك ممكن است زنداني شده و از طرف شاكيان خصوصي مورد شكايت واقع شود. استانداردهاي مرتبط

استاندارد ها براي تجهيزات و عملكرد تجهيزات توسط مؤسساتي مانند BSI و يا موسسات استاندارد ملي توليد و يا تاييد مي شوند. آنها براي يك محصول تنها و يا يك سري توليدي بهترين عملكرد را چه از لحاظ طراحي و چه از لحاظ ساخت يا كاربرد تعيين ميكنند. استانداردهاي زير مربوط به اروپا و انگليس ميباشند كه در مورد سامانه اعلام حريق وضع شده اند.

BS5839 سايت استانداردهاي مربوط به كاربرد سامانه هاي اعلام حريق و تجهيزات آلارم در فضاهاي معين شده، مي باشد. خصوصا قسمت اول مربوط به كاربري عمومي و قسمت ششم مربوط به كاربري مسكوني ميباشد.

BS5839 جامع مقررات عملي براي سامانه كشف حريق و اعلام ميباشد و مقررات حفاظت از مال و جان و همچنین بسياري از توصيه ها و راهنمايی هاي مفيدي براي صاحبان ملك و كارگزاران سامانه را در بردارد. اين استانداردها از اطلاعاتي كه به صنايع تجهيزات كشف حريق به مرور در مدت 30 سال رسيده و بوسیله متخصصين بررسي و تحليل شده است ايجاد، گسترش و تكميل گرديده است.

BS5588 كه براي رعايت جزئيات ملزومات مورد نياز ساختمان به كار ميرود و اساسا مربوط به سازه و طراحي ساختمان است و شامل موضوعاتي در مورد سامانه اعلام حريق نيز ميباشد كه بايد رعايت شوند.

BS7273 شامل مقررات اجراي سامانه هاي حفاظت حريق مختلف است. بطور كلي اين جدا از سامانه هاي اعلام حريق در نظر گرفته ميشود وليكن هنگاميكه بين دو سامانه نياز به انتخاب است يا اينكه دو سامانه بر هم اثر مي كنند و بايد متصل شوند مفيد واقع ميشود.

EN 60079-14, BS EN 50281-1-2 فضاهایي را که امکان ریسک گازها یا بخار انفجاري يا گرد و غبار در آنها وجود دارد را پوشش ميدهد.

EN54 ساايت اساتانداردهاي طراحي و مشخصات مربوط به تجهيزاتي كه سامانه اعلام حريق را بوجود مي آورند ميباشد. هر قسمت مربوط به قطعات مختلف تجهيزات ميباشد مثال قسمت سوم مربوط به تجهيزات آلارم، قسمت يازدهم مربوط به كليدهاي اعلام و قسمت چهارم مربوط به منبع تغذيه و... است. اجراي بعضي از قسمت هاي اين استاندارد با شرايط انتخاب مي شوند و به يك كاربري خاص كه در يك جا مورد استفاده است و به همه جا مربوط نمي شود بستگي دارد. مثلا تمام كنترل ها و تجهيزات نشانگر بايد بتوانند حريق را به كمك حساسه ها مشخص كنند، بايد عمليات مشخصي را پيگيري كنند (مانند وضعيت كابل ها كه اتصال كوتاه شده اند و يا اينكه آيا قطع هستند و...) و بايد براي انجام عملياتي مورد نظر در آن فضا، بشود آنها را از كار انداخت اما اينكه امكانات تست يا تاخير در خروجي داشته باشند اختياري است وليكن اگر اين امكانات در كاربرد خاصي لازم است پس بايد رعايت شوند. بنابراين لازم است وقتي كه EN54 مورد قبول است قسمت مربوطه مشخص شود و اساتاندارد بكار گرفته شده در طراحي مانند 1-BS5839 براي معين كردن گزينه خاص مذكور مورد استفاده قرار گيرد. BS7671  قبلا بعنوان مقررات IEE در سيم كشي شناخته شده بود. در 1-BS5839 اكنون تمام اجزاء نصب سامانه پوشش داده ميشود.

1. الگوهاي طراحي سامانه حفاظت در برابر حريق: در تعيين حداقل هاي لازم براي سامانه هاي حفاظت در برابر حريق و متناساب با ويژگي هاي هر ملك مقررات الگوهاي متفاوتي را ارائه ميكنند كه به آنها سامانه هاي حفاظتي مي گويند. يك ملك با توجه به كاربري آن و اهدافي كه سامانه هاي اعلام و اطفاء حريق براي رسيدن به آنها اجرا ميشوند، مطابق يكي از اين سامانه هاي مطرح شده حفاظت خواهد شد و تجهيزات اعلام و اطفاء حريق بكار گرفته در آن ملك بايد حداقل هاي مشخص شده در آن الگوي معين را داشته باشند. استانداردها اطلاعات كامل و مفيدي براي انتخاب اين الگوها را دارند كه براساس آن ها سازمان هاي مسئول ضوابط خاص يك ملك را مشخص ميكنند و بيان آن مطالب خارج از اهدا اين بحث ميباشد و براي طراح يك سامانه اعلام حريق شناخت انواع الگوهاي حفاظت و دانستن مشخصات هركدام لازم است تا براساس آن نيازهاي طرح را معين كند ولذا در اينجا تنها به بيان اين الگو ها اكتفا خواهد شد. قوانين BS5839 الگوهاي حفاظتي را بصورت زير تقسيم بندي ميكند كه در آن اهدا و وسعت سامانه روشن ميشود:

• سامانه هاي نوع P (Protection Property): سامانه هاي حفاظت سرمايه
• سامانه هاي نوع L  :(Protection Life)سامانه هاي حفاظت جاني 
• سامانه نوع :(Protection Manual) M تنها اعلام دستي وغير اتوماتيك p

حفاظت سرمایه P:
Property Protection
يك سامانه اعلام حريق رضايت بخش براي حفاظت ملك و اقلام سرمايه اي بايد در مراحل اوليه و قبل از وارد شدن خسارت جدي به اموال حريق را بطور خودكار تشخيص دهد و محل آن را مشخص كند و همچنين به موقع آلارم موثري ايجاد كند كه نيروهاي آتشنشاني اعم از پرسنل مستقر و گروه اطفاي حريق خارج از محل مطلع گردند. از آنجا كه براي حفظ سرمايه زمان رسيدگي گروه اطفاي حريق تا حد ممكن بايد كم باشد اتصال يك خط مستقيم و مستقل اعلام به مركز آتشنشاني بسيار موثر ميباشد. سامانه هاي نوع P خود داراي زير سامانه هايي از اين قرارند:

P1) در اين دسته تمام ساختمان بايد تحت حفاظت قرار گيرد. تمام فضاها بوسيله حسگرهاي (ديتكتور) خودكار پوشش داده شده است و فقط فضاهاي خالي با ارتفاع كمتر از 80 سانتيمتر (مگر اينكه گسترش آتش بين اطاقها بوسيله آن قابل انجام باشد) توالتها، حمام، دوش و قفسه هاي كوچكتر از 1m2 و راهپله را شامل نميشود. همانطور كه ملاحظه مي گردد اين زير سامانه بيشترين درجه حفاظتي را دارد .

P2) در اين دسته فقط قسمت هايي از ساختمان كه مشخص شده اند بايد داراي حفاظت حريق باشند كه معمولا شامل احتمال بالای حريق مي باشند. قسمتهاي حفاظت نشده بايد بوسيله مانع فيزيكي جدا شوند.

حفاظت جانی L:

Life Protection
يك سامانه اعلام حريق شايسته براي حفاظت جاني بايد شامل هشدار حريقي باشد كه در زمان مناسب با داشتن فرصت كافي براي فرار به صدا درآيد. مانند سامانه نوع P اين سامانه نيز خود داراي زير سامانه هايي ميباشد.

L1) اين دسته حفاظت تمام ساختمان را شامل ميشود. حساسه هاي اتوماتيك تمام اطاقها و فضاها را پوشش ميدهند و تنها موارد با ريسك كم خطر را شامل نميشوند مانند: دستشويي، روشويي، حمام (بدون ريسك ايجاد حريق عمدي(، قفسه هاي كوچكتر از يك متر، راه پله و لابي و فضاهاي خالي كمتر از 80 سانتيمتر ارتفاع (غير از مواردي كه گسترش آتش توسط آنها بتواند صورت پذيرد)

L2) حفاظت قسمت هاي مشخص شده ساختمان و تمام قسمتهاي پوشش داده توسط نوع L3. اين فضاها معمولا ريسك بالای خطر جاني را در بردارند مانند: مسیرهاي فرار (پوششL3)، فضاهاي خواب بدون سرپرستي، فضاهاي با احتمال زیاد شعله وری که می تواند به محل های ساکنین گسترش یابد مانند اتاق های انبار، آشپزخانه و اتاق تاسیسات،‌ مکان هایی  که ساکنین اساسا مسن، مریض یا ناآشنا به محیط هستند.

L3) حفاظت راه های فرار

• راه روها، گذرگاه ها و تمام پلکان های عمودی
• ورودی اطاق ها به مسیرهای فرار (مواردی که به راه روهای کوتاه تر از 4m وارد شود نیازی به حفاظت ندارد)
• بالای هر راه پله و پاگرد
• بالای بالابرهای عمودی مانند محور آسانسورها
• در هر سطحی بین 5/1 متر از دسترسی به هر بالابر عمودی

L4) حفاظت از مسیرهای اصلی فرار

• فقط راه رو و راه پله های فرار حریق
• بالای راه رو پله آتش و در پاگرد اصلی
• فضاهای باز که در آن ها ساکنین سریعا از آتش آگاه می شوند نیازی به حفاظت ندارد مگر اینکه بخشی از راه فرار فضای دیگر باشد.

طراحی سیستم های اعلام حریق

فصل اول مبانی سامانه های حفاظت در برابر حریق

L5)‌ حفاظت با هدف ایمنی ویژه حریق:‌ در پیش طرح باید مشخص شود که اطاق ها دارای پوشش  دیتکتور خودکار هستند و نوع آن ها مشخص شود.

3-1- سامانه دستی M
در این نوع حفاظت، تنها به اعلام حریق توسط شاغلین و یا ساکنین در ملک با کلیدهای اعلام دستی که در جاهای مختلف کار گذاشته شده است اکتفا می شود و سامانه کشف خودکار وجود ندارد و فرض بر این است که چنانچه در هنگامی که ساختمان خالی از سکنه نباشد و یکی از افراد حاضر متوجه ایجاد حریق گردد بتواند دیگران را خبر کند و این کار را توسط فشار دادن کلیدهای اعلام دستی که باعث به صدا درآمدن آژیر خطر می شود، انجام می دهد. این چنین سامانه هایی برای مکان هایی که احتمال خوابیدن وجود ندارد بعنوان نیاز ابتدایی سامانه های ایمنی مطرح می باشند. تمام سامانه های حفاظت جانی باید دارای سامانه اعلام دستی باشند بجز سامانه نوع L5 (حفاظت با هدف ایمنی ویژه حریق). اعلام دستی و غیر خودکار حریق اولین سامانه بکار گرفته شده برای حفاظت از حریق و اعلام وضعیت های اضطراری بوده است.

تعاریف مرتبط: چند تعریف زیر برای آشنایی طراحان سامانه های حریق به عبارت های مرتبط با این مبحث سودمند می باشد گرچه شاید مستقیما مورد استفاده قرار نگیرند.

4-1- T-Rating
این پارامتر و پارامترهای مشابه بعدی برای ارزیابی کیفیت مسدود شدن مجراهای نفوذ آتش از مکانی ب مکان دیگر (مانند سوراخ های اطراف لوله های تاسیسات عبور داده شده در یک دیوار، جدار) و یا ارزیابی موانع آتش در انتقال حریق در قسمت هایی که وجود آن ها اهمین دارد، می باشد و نشان می دهد که در هنگام حریق مجرای مسدود شده در یک دیوار چقدر در مقابل انتقال حرارت و شعله  - از قسمت آتش سوزی شده در یک طرف دیوار که دچار حریق نشده است – مقاومت نشان می دهد.

این مقاومت در برابر انتقال گرما به صورت یک پارامتر فیزیکی اندازه گیری شده و در قالب زمان بیان می شود و مشخصا زمانی را شامل می شود که درجه حرارت در سطحی از دیوار یا کف فضای متصل به مجرا و روی ماده پر کننده مجرا در طرفی که دچار حریق نشده است از زمانی که حریق شروع شده است، حداکثر 181 درجه سانتی گراد از درجه حرارت محیط تجاوز نکند و به واحد ساعت داده می شود. این درجه حرارت مربوط می شود به درجه حرارت آتش گرفتن عایق کابل ها و موادی که می توانند در تماس با لوله های داغ و داکت و غیره باشند. مثلا T-Rating=3 نشان می دهد پس از رخ دادن حریق در یک طرف دیوار، 3 ساعت طول می کشد که در قسمت های مذکور در طرف دیگر دیوار 181 درجه سانتی گراد دمایشان بیشتر از درجه حرارت آن محیط شود و در بیشتر موارد این زمان کافی برای رسیدن پرسنل آتش نشانی به محل و پیدا کردن محل حریق و دخالت نیروها برای مهار آتش می باشد و قبل از اینکه نفوذ حریق و حرارت به قسمت دیگر، آن مکان را ویران کند. همچنین مقررات در این مدت عبور شعله از سامانه را ممنوع کرده و پیش بینی می کند که در هنگام اطفاء حریق مواد پرکننده آن روزنه  تحت تاثیر ریزش آب از نازل های آتشنشان ها می باشد به همین علت در هنگام اندازه گیری این پارامتر برای انواع مواد ساخته شده، در آزمایشگاه تست همراه با ریزش آب با همان شدت معمولی نازل شیلنگ های آتش نشانی انجام می گیرد و اندازه گیری می شود.

5-1- L-Rating
مشخصه ایست که به مسئولین کمک می کند در مورد شایستگی سامانه های متوقف حریق (FIRE STOP SYSTEM) در حفاظت مجراها و شکاف ها، کف و موانع دود (SMOK BARRIERS) با هدف محدود کردن انتقال دود براساس مقررات NFPA قضاوت کنند.

UL مقدار L-Rating را بوسیله اندازه گیری مقدار هوای نفوذی از طریق مواد محدود کننده حریق تعیین می کند که برابر مقدار CFM در فوت مربع
(CFM/sq.ft) در درجه حرارت محیط و یا در 204 درجه سانتی گراد و فشار 0.5 mmHg می باشد.

6-1- F-Raing
مشخصه ایست که به ساعت داده می شود و زمانی را مشخص می کند که در آن مدت شعله از میان سامانه عبور نکرده و همچنین شامل تحمل تست آب قابل قبولی باشد. در تست آب بعد از زمان مشخص سوختن، مجموعه مورد تست از درون کوره تست درآورده شده و در معرض جریان شدید آب لوله آتشنشان قرار می گیرد تا مقاومت آن اندازه گیری شود.

استاندارد ASTM E119 سایز نازل، فشار، مدت زمان و فاصله از مجموعه را مشخص می کند.